معمولاً از سن سه سالگی تماس بین دندانی به ویژه در دندانهای خلفی کودکان ایجاد می شود که در این صورت استفاده روزانه از نخ دندان توصیه می گردد.

بعد از رویش اولین دندان شیری یا نهایتاً قبل از از یک سالگی کودک لازمه اولین معاینه دندانپزشکی انجام شود.<br />
در اولین ملاقات؛ دندان‌های رویش یافته، بافت نرم و لثه اطراف دندان‌ها و حفره دهان از نظر وجود هر مورد غیرنرمال بررسی می شود.<br />
همچنین؛ روش‌های رعایت بهداشت و رژیم غذایی مناسب جهت سلامت دندان‌های کودک توضیح داده می‌شود.

رویش دندانهای دائمی فک پایین پشت دندانهای شیری کاملاً شایع و طبیعیه و به مرور در اثر فشار زبان و همزمان با رشد فک، این دندانها به سمت جلو حرکت می کنند. بنابراین میتوان تا سن هشت سالگی برای افتادن این دندانها صبر کرد.<br />
اما باید دقت کرد که در مورد فک بالا این موضوع صدق نمی کند و در صورت بروز این مشکل، باید دندان شیری رو در اسرع وقت کشید.

خیر، درسته که زیر ریشه دندان شیری جوانه دندان دائمی وجود داره اما ساختار عصبی این دو دندان به هم مرتبط نبوده و بر عکس باقی موندن دندون شیری عفونی میتونه به دندان دائمی زیرینش آسیب بزنه.

فلوراید یک ماده معدنی است که در بهبود استحکام دندانها و کاهش سرعت پیشرفت پوسیدگی موثر است. فلوراید سلامت مینای دندان را حفظ کرده و با باکتری های پوسیدگی زا مقابله می کند.<br />
انجمن دندانپزشکی آمریکا توصیه می کند که با توجه به استعداد پوسیدگی کودک هر سه تا شش ماه یک بار فلوراید تراپی در مطب توسط دندانپزشک انجام شود.<br />
از یک سالگی کودک می توان از مزایای فلوراید تراپی بهره برد.

فلوراید بر افزایش جذب کلسیم و فسفات توسط ساختار دندان موثر بوده و ضعف های ایجاد شده در ساختار مینا را تقویت می نماید. فلوراید تراپی منظم فرایند ایجاد پوسیدگی را کند کرده و حتی می تواند پوسیدگی های ابتدایی را متوقف کند.

ندانپزشک کودکان معمولا بعد از بروساژ و پاکسازی دندان های کودک فلوراید را به صورت وارنیش( خمیری شکل) روی دندان های کودک مالیده و طی این مرحله بزاق کودک توسط ساکشن جذب می شود تا از بلع فلوراید جلوگیری شود. این پروسه تنها چند دقیقه زمان می برد. فلوراید تراپی دردناک نبوده و بهترین درمان برای شروع آشنا سازی کودک با محیط دندانپزشکی است. بعد از فلوراید تراپی باید تا ۳۰ دقیقه از خوردن و اشامیدن کودک اجتناب کرد.

عادت مکیدن پستانک بهتره قبل از ۱۸ ماهگی کودک قطع بشه چرا که با طولانی تر شدن این عادت احتمال بروز تغییرات در فرم فک و دندانهای کودک وجود داره.

به طور کلی رویش دندانهای شیری از حدود ۶ ماهگی شروع شده و تا دو سالگی کودک ادامه داره البته زمان رویش دندانها تقریبی بوده و در همه کودکان یکسان نیست. بنایراین تأخیر و یا تسریع رویش در حد چند ماه جای نگرانی نداره.

بی قراری، افزایش در میزان مکیدن انگشت یا مالش لثه ها، افزایش جریان بزاق کودک، کمی بی اشتهایی یا علائم گوارشی، و گاهی تغییر رنگ لثه از علائم رویش دندانهاست.

بعد از رویش دندانهای شیری به خصوص دندانهای قدامی فک بالا، تغذیه مکرر و بیش از اندازه کودک با شیشه شیر یا شیر مادر باعث پوسیدگی میشه، پس شیر شبانه باید بعد از رویش دندانها در کودک قطع بشه. به طور کلی بهتره بعد از خوردن شیر، دندانها با گاز یا مسواک انگشتی تمیز بشه و یا حداقل به کودک آب داده بشه.

قطره آهن به هیچ عنوان مسبب پوسیدگی دندان نیست و فقط باعث تغییر رنگ دندان آن هم در نواحی دارای پوسیدگی و یا متخلخل مینای دندان میشه که با درمان پوسیدگی ها تغییر رنگ برطرف می گردد.

به طور کلی بررسی نیاز به ارتودنسی کودک در حدود سن ۷ سالگی انجام می شود اما در موارد خاصی چون افتادن زودتر از موعد دندان شیری، عادت مکیدن انگشت یا پستانک و یا رشد ناقرینه فکی نیاز به ارتودنسی پیشگیری در سنین کمتر نیز وجود داره که با معاینات روتین تشخیص داده میشه.

گاهی در کودکان کم سن و سال، غیرهمکار یا مضطرب و کودکان با ناتوانی خاص و دارای پوسیدگی های وسیع و متعدد دندانی درمان دندانپزشکی با بیهوشی یا آرامبخشی توصیه میشه که حتماً قبل از انجام درمان باید سلامتی کودک با آزمایشات خاص بررسی بشه، هم چنین درمان باید در مرکز مجهز با حضور متخصص بیهوشی و توسط متخصص دندانپزشکی کودکان انجام بشه تا خطری کودک رو تهدید نکنه.

فرنوم لبی یا لیبال غیرطبیعی باعث چسبندگی بیش از حد لب به لثه می شود. معاینه این مورد معمولاً بعد از رویش کامل دندانهای دائمی انجام می شود و فقط در صورتی که باعث مشکل لثه ای، ایجاد فاصله بین دندانهای دائمی قدامی یا دیاستم پایدار، مشکل در تکلم و یا زیبایی شود و یا حرکت لب رو محدود کرده باشد نیاز به جراحی دارد.

چسبندگی و یا کوتاهی فرنوم زبانی(انکیلوگلوسیا) باعث محدودیت در بیرون آوردن یا حرکت زبان کودک می شود و فقط در صورتی که با شیر خوردن نوزاد تداخل داشته باشد نیاز به جراحی دارد. در کودکان بزرگتر نیز اگر باعث اختلال در تکلم و یا مشکلات لثه ای شود نیاز به مداخله درمانی دارد.